میکند لطفی، ز بیرحمی بسی از واعظ قزوینی غزل 380

1 میکند لطفی، ز بیرحمی بسی خونخوار تر میزند حرفی، ز خاموشی ولی هموار تر

2 مهربانیهای آن نا مهربان را دیده ام نیست در گفتارش از دشنام بی آزار تر

3 دیده ام گلهای صحرای جهان را یک بیک نیست از دست تهی دیگر گلی بیخارتر

4 همرهان آه حسرت در قفا وامانده اند باری ای عمر سبک رو، میروی؛ هموارتر!

5 کار ما را، روشناس درگه حق کرده است نیست ما را هیچکس از بیکسی غمخوار تر

6 گر بدش هم آید، آید؛ نیست از واعظ کسی خام تر، بیمغزتر، بیشرم تر، بیعارتر!