از سعی تیشه، چون دل فرهاد از واعظ قزوینی غزل 316

1 از سعی تیشه، چون دل فرهاد نشکند؟ آن دل شکسته باد، کز امداد نشکند!

2 عشق مرا چه غم ز دهن خوانی رقیب سیمای آتش از دم حداد نشکند

3 پشتم خمید و، عشق خداداد او بجاست از پیچش ورق خط استاد نشکند

4 گر سر کند ز سنگدلیهای او سخن سخت است اینکه خامه فولاد بشکند

5 واعظ چه گل ز عشق تو چیند، که هر نفس خار غمیش، در دل ناشاد نشکند؟!