سرو است از رودکی سمرقندی ابیات پراکنده 173

1 کسی را که باشد به دل مهر حیدر شود سرخ رو در دو گیتی به آور

2 ایا سروبن، در تک و پوی آنم که: فرغند آسا بپیچم به توبر

1 اگر امیر جهاندار داد من ندهد چهار ساله نوید مرا که هست خرام

2 همه نیوشهٔ خواجه به نیکویی و به صلح همه نیوشهٔ نادان به جنگ و کار نغام

1 زش ازو پاسخ دهم اندر نهان زش به بیداری میان مردمان

1 هرکه نامخت ازگذشت روزگار نیز ناموزد ز هیچ آموزگار