مرکب لنگ است و راه دور از عطار نیشابوری غزل 62

1 مرکب لنگ است و راه دور است دل را چکنم که ناصبور است

2 این راه پریدنم خیال است وین شیوه گرفتنم غرور است

3 صد قرن چو باد اگر بپویم هم باد بود که یار دور است

4 با این همه گر دمی برآرم بی او همه فسق یا فجور است

5 دانی تو که سر کافری چیست آن دم که همی نه در حضور است

6 بی او نفسی مزن که ناگاه تیغت زند او که بس غیور است

7 بگذر ز رجا و خوف کین‌جا چه جای خیال نار و نور است

8 جایی است که صد جهان اگر نیست ور هست نه ماتم و نه سور است

9 مردی که بدین صفت رسیده است دایم هم ازین صفت نفور است

10 همچون دریا بود که پیوست لب خشک بماند از قصور است

11 این حرف ز بی نهایتی رفت چون زین بگذشت زرق و زور است

12 یک ذره‌گی فرید اینجا بالای هزار خلد و حور است