1 بر سنگ زدم دوش سبوی کاشی سرمست بدم که کردم این عیاشی

2 با من به زبان حال می‌گفت سبو من چون تو بدم تو نیز چون من باشی

1 می‌خور که فلک بهر هلاک من و تو قصدی دارد بجان پاک من و تو

2 در سبزه نشین و می روشن میخور کاین سبزه بسی دمد ز خاک من و تو

1 تا زهره و مه در آسمان گشت پدید بهتر ز می ناب کسی هیچ ندید

2 من در عجبم ز می‌فروشان کایشان به زآن‌که فروشند چه خواهند خرید

1 تا کی غم آن خورم که دارم یا نه وین عمر به خوشدلی گذارم یا نه

2 پرکن قدح باده که معلومم نیست کاین دم که فرو برم برآرم یا نه

1 دنیا دیدی و هرچه دیدی هیچ است، و آن نیز که گفتی و شنیدی هیچ است،

2 سرتاسرِ آفاق دویدی هیچ است، و آن نیز که در خانه خزیدی هیچ است.

1 هر راز که اندر دل دانا باشد باید که نهفته‌تر ز عنقا باشد

2 کاندر صدف از نهفتگی گردد در آن قطره که راز دل دریا باشد