در کوی تو خون دل ما پاک فرو از اهلی شیرازی غزل 143

1 در کوی تو خون دل ما پاک فرو رفت بس خون شهیدان که درین خاک فرو رفت

2 با خون جگر سرزند از دیده چو مژگان خاری که مرا در جگر چاک فرو رفت

3 پیش همه کس زهر بود چاشنی مرگ در کام من این زهر چو تریاک فرو رفت

4 شب همچو مه چارده پیدا شدی از بام وز شرم تو خورشید بر افلاک فرو رفت

5 اهلی که ره عقل گرفت از ستم عشق در فکر غلط با همه ادراک فرو رفت