بسرمه نرگس او الفت دگر از واعظ قزوینی غزل 245

1 بسرمه نرگس او الفت دگر دارد دگر چه فتنه ندانم که در نظر دارد

2 چو تار زلف که از شانه اش فزاید حسن ز بهله موی کمر جلوه دگر دارد

3 برحم خویش بگو تا کناره بگزیند که ابر دود دلم بارش اثر دارد

4 نه ناله سرسنگ است اشک گلرنگم که ریشه همچو رگ لعل در جگر دارد

5 نگه نکردن او سوی ما، بس است دلیل که با شکسته دلان گوشه نظر دارد

6 رود بدیدن خود از دل چو آینه اش چو دوست واعظ ما را ز خاک بردارد