تو آفتابی و شوق تو ناتوانم کرد
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
1 تو آفتابی و شوق تو ناتوانم کرد نمیرسد بتو دستم چه میتوانم کرد
2 چه همت است ز جانبخشی فلک بر من که چون تو آفت (جانرا) بلای جانم کرد
3 ز نرگس تو چگویم که تا سخن کردم بعشوه کرد نگاهی که از زبانم کرد
4 ز شوق کعبه مقصود اینقدر رفتم که خار باد بهاری در استخوانم کرد
5 اگرچه ریخت فلک خونم از سخن اهلی خوشم که بر در او خاک آستانم کرد
دیدگاه‌ها **