در خرابات مغان گر گذر افتد از حافظ شیرازی غزل 335

1 در خرابات مغان گر گذر افتد بازم حاصل خرقه و سجاده روان دربازم

2 حلقه توبه گر امروز چو زهاد زنم خازن میکده فردا نکند در بازم

3 ور چو پروانه دهد دست فراغ بالی جز بدان عارض شمعی نبود پروازم

4 صحبت حور نخواهم که بود عین قصور با خیال تو اگر با دگری پردازم

5 سر سودای تو در سینه بماندی پنهان چشم تردامن اگر فاش نکردی رازم

6 مرغ سان از قفس خاک هوایی گشتم به هوایی که مگر صید کند شهبازم

7 همچو چنگ ار به کناری ندهی کام دلم از لب خویش چو نی یک نفسی بنوازم

8 ماجرای دل خون گشته نگویم با کس زان که جز تیغ غمت نیست کسی دمسازم

9 گر به هر موی سری بر تن حافظ باشد همچو زلفت همه را در قدمت اندازم