در ره دوست که باشد؟ که جفایی از اهلی شیرازی غزل 631

1 در ره دوست که باشد؟ که جفایی نکشد کیست کز رهگذر عمر بلایی نکشد

2 کی گشاید دل من تا ز میان چو تویی نگشاید کمر و بند قبایی نکشد

3 تشنه وصل تو ای چشمه خضریم ولی تا نصیبی نبود کار بجایی نکشد

4 ایکه آسوده دلی بر دل ما نیش مزن که جفایی نکند کس که سزایی نکشد

5 اهلی گمشده در راه تو ای کعبه دل چکند گر نزند گامی و پایی نکشد

6 اهلی از سنگین‌دلی آن بت نبخشد کام کس کام ما گر می‌دهد لطف الهی می‌دهد