در رهگذر باد، چراغی از اثیر اخسیکتی رباعی 17

1 بهار چون خط بطلان کشید بر منشور صبا کلید بساتین نهاد پیش دبور

2 چو دود ابر بمغز فلک برآمد، شد بچشم انجم، چرخ کبود صورت گور

1 تا منت توست هم نشینم از ناز نمی کشد زمینم

2 خلخال هلال نعل سازم چون داغ تو می سزد سرینم

1 خاتون زمان بدست شبگیر برداشت ز چهره پرده قیر

2 شب کحل شد و چو مردم کهل آمیخت سواد قیر با شیر