در رهگذر باد، چراغی از اثیر اخسیکتی رباعی 17

1 کار ستمت بجان رسیده است این کارد باستخوان رسیده است

2 آهی که جهان بهم برآرد از دل بسر زبان رسیده است

1 حسن نباید که بود بیش از این عشق نباید که بود پیش بین

2 آن لب و خط بین نو که گوئی فتاد رهگذر مورچه بر انگبین

1 ایا دقیق نظر دلبری که گاه سخا تو آنی ار بچکانی همی ز آتش آب

2 به پیش دست سخی تواز خجالت و شرم بجای قطره باران عرق چکد زسحاب

1 نه صفای تو در بصر گنجد نه صفات تو در خبر گنجد

2 بر بساط قمارخانه حسن تا رخش هست کی قمر گنجد

1 نیم شبان دلبرک نیم مست بهر صبوحی زبرم چست جست

2 زلف کما بیشتر از جام خورد صدره بسا بیشتر از زلف دست