به از خواجوی کرمانی سام نامه - سراینده نامعلوم منسوب به خواجو 1

1 به نام خداوند جان و خرد کزین برتر اندیشه بر نگذرد

2 خداوند نام و خداوند جای خداوند روز‌ی ده و رهنمای

3 خداوند گیهان و گردان سپهر فروزنده ماه و ناهید و مهر

4 ز نام و نشان و گمان برتر است نگارنده بر شده گوهر است

5 به بینندگان آفریننده را نبینی مرنجان دو بیننده را

6 نه اندیشه یابد بدو نیز راه که او برتر از نام و از جایگاه

7 چنان دان که هرگز نیاید پدید توهم در آنکس که وهم آفرید

8 سخن هر چه از گوهران بگذرد نیابد بدو راه جان و خرد

9 خرد گر سخن برگزیند همی همان را ستاید که بیند همی

10 ستودن نداند کس او را چو هست میان بندگی را ببایدت بست

11 خرد را و جانرا همی سنجد او در اندیشه پخته کی گنجد او

12 که او قادر و حی و فرمان‌رواست همه چیز برهستی او گواست

13 بدین آلت و رای و جان و زبان ستود آفریننده را چون توان

14 به هستیش باید که خستو شوی ز گفتار و پیکار یکسو شوی

15 پرستنده باشی و جوینده راه به ژرفی فرمانش کردن نگاه

16 از این پرده برتر سخن‌گاه نیست به هستیش اندیشه را راه نیست

17 توانا بود هر که دانا بود ز دانش دل پیر برنا بود

18 کنون تا چه داری بیار از خرد که گوش نیوشنده زو بر خورد

19 چه گفت آن سخن گوی مرد خرد که دانا ز گفتار او بر خورد