در آینهٔ وجود مطلق از شاه نعمت‌الله ولی غزل 982

1 در آینهٔ وجود مطلق خود بینم و خودنمایم الحق

2 مائیم حباب و آب دریا هم جام شراب و بحر و زورق

3 او معشوقست و عاشق ما از عشق شدیم هر دو مشتق

4 مستیم و خراب در خرابات ایمن ز مقیدیم و مطلق

5 یک جرعه ز دُرد درد ساقی بهتر ز هزار جام رادق

6 ما بلبل سرخوشیم و گلشن از نالهٔ ما گرفت رونق

7 هر قول که گفت نعمت الله گفتند جهانیان که صدق