در ازدیاد وجد و اشتداد شوق بر مشرب اهل عرفان و ذوق و اشارت به مراتب عالیه‌ی زبده و برگزیده‌ی ناس حضرت ابوالفضل العباس سلام اللّه علیه بر سبیل اجمال گوید: ,

2 باز لیلی زد به گیسو شانه را سلسله جنبان شد این دیوانه را

3 سنگ بر دارید ای فرزانگان ای هجوم آرنده بر دیوانگان

4 از چه بر دیوانه‌تان، آهنگ نیست او مهیا شد، شما را سنگ نیست

5 عقل را با عشق، تاب جنگ کو؟ اندرین جا سنگ باید، سنگ کو؟

6 باز دل افراشت از مستی علم شد سپهدار علم، جف القلم

7 گشته با شور حسینی، نغمه گر کسوت عباسیان کرده به بر

8 جانب اصحاب، تازان با خروش مشکی از آن حقیقت پر، به دوش

9 کرده از شط یقین، آن مشک پر مست و عطشان همچو آب آورشتر

10 تشنه‌ی آبش، حریفان سر بسر خود ز مجموع حریفان، تشنه‌تر

11 چرخ زاستسقای آبش در طپش برده او بر چرخ بانگ العطش

12 ای ز شط سوی محیط آورده آب آب خود را ریختی، واپس شتاب

13 آب آری سوی بحر موج خیز! بیش ازین آبت مریز آبت بریز