در باغ چو شد باد صبا دایهٔ از حافظ شیرازی رباعی 27

1 نقدها را بُوَد آیا که عَیاری گیرند؟ تا همه صومعه داران پیِ کاری گیرند

2 مصلحت دیدِ من آن است که یاران همه کار بِگُذارَند و خَمِ طُرِّهٔ یاری گیرند

1 ای باد نسیم یار داری زآن نفحهٔ مشکبار داری

2 زنهار! مکن درازدستی با طرهٔ او چه کار داری؟

1 یا رب سببی ساز که یارم به سلامت بازآید و بِرهانَدَم از بندِ مَلامت

2 خاکِ رهِ آن یارِ سفرکرده بیارید تا چشمِ جهان بین کُنَمَش جایِ اقامت

1 واعظان کاین جلوه در محراب و منبر می‌کنند چون به خلوت می‌روند آن کارِ دیگر می‌کنند

2 مشکلی دارم ز دانشمندِ مجلس بازپرس توبه فرمایان چرا خود توبه کمتر می‌کنند؟

1 هر دوست که دم زد ز وفا دشمن شد هر پاکروی که بود تردامن شد

2 گویند شب آبستن و این است عجب کاو مرد ندید از چه آبستن شد