1 در عهد پادشاه خطابخش جرم پوش حافظ قرابه کش شد و مفتی پیاله نوش

2 صوفی ز کنج صومعه با پای خم نشست تا دید محتسب که سبو می‌کشد به دوش

3 احوال شیخ و قاضی و شرب الیهودشان کردم سؤال صبحدم از پیر می فروش

4 گفتا نه گفتنیست سخن گر چه محرمی درکش زبان و پرده نگه دار و می بنوش

5 ساقی بهار می‌رسد و وجه می نماند فکری بکن که خون دل آمد ز غم به جوش

6 عشق است و مفلسی و جوانی و نوبهار عذرم پذیر و جرم به ذیل کرم بپوش

7 تا چند همچو شمع زبان آوری کنی پروانه مراد رسید ای محب خموش

8 ای پادشاه صورت و معنی که مثل تو نادیده هیچ دیده و نشنیده هیچ گوش

9 چندان بمان که خرقه ازرق کند قبول بخت جوانت از فلک پیر ژنده پوش