در گوشهٔ میخانه از شاه نعمت‌الله ولی غزل 154

1 در گوشهٔ میخانه کسی را که مقام است ناقص نتوان گفت که او رند تمام است

2 از روز ازل تا به ابد عاشق و مستیم خود خوشتر از این دولت جاوید کدامست

3 با ساقی رندان خرابات حریفیم دائم بود آن ساقی و آن عشق مدام است

4 بی نام و نشان شو که درین کوی خرابات بی نام و نشان هر که شود نیک به نام است

5 می نوش می عشق که پاکست و حلالست این می نه شرابیست که در شرع حرام است

6 خوش جام حبابی که پر از آب حیاتست مائیم چنین همدم و پیوسته به کام است

7 سلطان جهان بندهٔ سید شده از جان این بندهٔ آن خواجه که در عشق غلامست