در دایرهٔ از جلال الدین محمد مولوی رباعی 303

1 چون پیمبر دید آن بیمار را خوش نوازش کرد یار غار را

2 زنده شد او چون پیمبر را بدید گوییا آن دم مر او را آفرید

1 چونک صوفی بر نشست و شد روان رو در افتادن گرفت او هر زمان

2 هر زمانش خلق بر می‌داشتند جمله رنجورش همی‌پنداشتند

1 در هر فلکی مردمکی می‌بینم هر مردمکش را فلکی می‌بینم

2 ای احول اگر یکی دو می‌بینی تو بر عکس تو من دو را یکی می‌بینم

1 بوقلمون چند از انکار تو در کف ما چند خلد خار تو

2 یار تو از سر فلک واقف است پس چه بود پیش وی اسرار تو

1 دلا نزد کسی بنشین که او از دل خبر دارد به زیر آن درختی رو که او گل‌های تر دارد

2 در این بازار عطاران مرو هر سو چو بی‌کاران به دکان کسی بنشین که در دکان شکر دارد