در آن هجوم که یار تو از امیرخسرو دهلوی غزل 909

1 در آن هجوم که یار تو پادشا باشد غم گدا که بود، زیر پاکرا باشد؟

2 منم به سوز و گدازش، به یاد سیم برت چو مفلسی که هوسناک کیمیا باشد

3 یگانه با تو چنانم که در جدایی تو چو یک تنم که ازو نیمه جدا باشد

4 تو پادشاه بتانی و خاطرم اینست که شغل روسیهی بر درت مرا باشد

5 شوم فدای جمالی که گر هزاران سال کنم نظاره، هنوز آرزو به جا باشد

6 بلا و فتنه از ان نخل باد، یارب، دور که برگ و فتنه او میوه بلا باشد

7 ندانم این دل آواره را که فتوی داد که بت پرستی در عاشقی روا باشد

8 فغان ز باد که بوی تو بهر کشتن خلق همی برد که چو من بیدلی کجا باشد؟

9 مخواه عاقبت، ای پندگوی، خسرو را چو عاشق است، رها کن که مبتلا باشد