در بوستان سروش از ادیب الممالک فراهانی مقطع 88

1 در بوستان سروش همی روید از درخت وز آسمان ببارد دانش ز ماه و هور

2 تابد هنر ز گوی گریبان بخردان چون ماه نو ز چرخ و می کهنه از خنور

3 با فر شهریار تواناست پای لنگ وز توتیای مهرش بیناست چشم کور

4 دانا چنانکه تشنه شتابد در آبگاه تازد به خاک راه شهنشه ز راه دور