در از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 2798

1 در دو چشم من نشین ای آن که از من من تری تا قمر را وانمایم کز قمر روشن تری

2 اندرآ در باغ تا ناموس گلشن بشکند ز آنک از صد باغ و گلشن خوشتر و گلشن تری

3 تا که سرو از شرم قدت قد خود پنهان کند تا زبان اندرکشد سوسن که تو سوسن تری

4 وقت لطف ای شمع جان مانند مومی نرم و رام وقت ناز از آهن پولاد تو آهنتری

5 چون فلک سرکش مباش ای نازنین کز ناز او نرم گردی چون زمین گر از فلک توسن تری

6 زان برون انداخت جوشن حمزه وقت کارزار کز هزاران حصن و جوشن روح را جوشن تری

7 زان سبب هر خلوتی سوراخ روزن را ببست کز برای روشنی تو خانه را روشن تری