در نمازم خَمِ ابرویِ تو از حافظ شیرازی غزل 173

1 در نمازم خَمِ ابرویِ تو با یاد آمد حالتی رفت که محراب به فریاد آمد

2 از من اکنون طمعِ صبر و دل و هوش مدار کان تحمل که تو دیدی همه بر باد آمد

3 باده صافی شد و مرغانِ چمن مست شدند موسمِ عاشقی و کار به بنیاد آمد

4 بویِ بهبود ز اوضاعِ جهان می‌شنوم شادی آورد گل و بادِ صبا شاد آمد

5 ای عروسِ هنر از بخت شکایت مَنِما حجلهٔ حُسن بیارای که داماد آمد

6 دلفریبانِ نباتی همه زیور بستند دلبرِ ماست که با حُسنِ خداداد آمد

7 زیر بارند درختان که تعلق دارند ای خوشا سرو که از بارِ غم آزاد آمد

8 مطرب از گفتهٔ حافظ غزلی نَغز بخوان تا بگویم که ز عهدِ طربم یاد آمد