1 در عشق تو تیره حال چون خال توأم وز پشت خمیده زلف چون دال توام
2 باریک و دو تا نگون و نالان و ضعیف در پای تو افتاده چو خلخال توأم
1 من ز جمع شاعران باری کیم من ز لاف دانش و دعوی کیم
2 من ز نثر پاک چون نثره چه ام من ز نظم شعر چون شعری کیم
1 ایکه انعام تو سرمایه هر محرومست ویکه انصاف تو یاری ده هر مظلومست
2 رکن دین خواجه آفاق که صدبار فلک گفت دربان تو تا حشر مرا مخدومست
1 سلام من که رساند بدان خجسته دیار که هست مجمع احباب و محضر احرار
2 ببقعه که درو دوستان من جمعند چه دوست؟ جانم واز جان عزیز تر صد بار