1 در عشق قرار بی‌قراری است بدنامی عشق نام‌داری است

2 چون نیست شمار عشق پیدا مشمر که شمار بی‌شماری است

3 در عشق ز اختیار بگذار عاشق بودن نه اختیاری است

4 گر دل داری تو را سزد عشق ورنه همه زهد و سوگواری است

5 زاری می‌کن چو دل ندادی تا دل ندهند کارزاری است

6 دل کیست شکار خاص شاه است شاه از پی او به دوستداری است

7 شاهی که همه جهانش ملک است در دشت ز بهر یک شکاری است

8 جانا بر تو قرار آن راست کز عشق تو عین بی‌قراری است

9 آن را که گرفت عشق تو نیست در معرض صد گرفتکاری است

10 وآن است عزیز در دو عالم کز عشق تو در هزار خواری است

11 هر بی‌خبری که قدر عشقت می‌نشناسد ز خاکساری است

12 وانکس که شناخت خردهٔ عشق هر خردهٔ او بزرگواری است

13 پروانهٔ توست جان عطار زان است که غرق جان سپاری است