1 در اوصاف خود عقل را ره مده بهشت برین را به ابله مده

2 جهان مست و دیوانه کردی به زلف نسیمی به باد سحرگه مده

3 غم عاشقان بشنو، اما به ناز جواب سخن گه ده و گه مده

4 چگویم به تو راز پنهان خویش خودش بشنو و سوی خود ره مده

5 گر انصاف، جوید دل ظالمم مده هیچش انصاف، والله مده

6 زنخ می نمایی و خون می خورم چنین شربتم زانچنان چه مده

7 رقیب ار کشد خسرو خسته را زبان را در آن رخصت «نه » مده