1 در عشق باز خود را دیوانه کردم از سر یارب، فرو مبادا این می که خوردم از سر

2 سربهر خاک گشتن پیش درش نهادم چه جای آنکه، یاران روبند گردم از سر

3 مهره ز تن جدا شد، در تن ز هجر جانان عشق و بلا ازین پس بازنده کردم از سر

4 خواهم شد امشب آن سو می بایدم ازان رو ای گریه، سرخ گردان رخسار زردم از سر

5 جانا، بهار حسنت آغاز سبزه دارد شد وقت آن که اکنون دیوانه گردم از سر

6 مطرب به نوک غمزه بگشای سینه من بخراش ریش کهنه، کن تازه دردم از سر

7 رفت آنکه بود خسرو نیکو ز شاهد و می ای دل، گواه باشی کاقرار کردم از سر