در از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 3115

1 در لطف اگر بروی شاه همه چمنی در قهر اگر بروی که را ز بن بکنی

2 دانی که بر گل تو بلبل چه ناله کند املی الهوی اسقا یوم النوی بدنی

3 عقل از تو تازه بود جان از تو زنده بود تو عقل عقل منی تو جان جان منی

4 من مست نعمت تو دانم ز رحمت تو کز من به هر گنهی دل را تو برنکنی

5 تاج تو بر سر ما نور تو در بر ما بوی تو رهبر ما گر راه ما نزنی

6 حارس تویی رمه را ایمن کنی همه را اهوی الهوا امنو فی ظل ذو المننی

7 آن دم که دم بزنم با تو ز خود بروم لو لا مخاطبتی ایاک لم ترنی

8 ای جان اسیر تنی وی تن حجاب منی وی سر تو در رسنی وی دل تو در وطنی

9 ای دل چو در وطنی یاد آر صحبت ما آخر رفیق بدی در راه ممتحنی