افزون بود ز عالم دل یاد آن بزرگ
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
1 افزون بود ز عالم دل یاد آن بزرگ کوچک شود سرا، چو بود میهمان بزرگ
2 آسان تر آن جهان بکف آید ازین جهان بهتر زند خدنگ، بود چون نشان بزرگ
3 بر دل ترا نچسبد از آن کار آن جهان کآیینه است کوچک و، آیینه دان بزرگ
4 بس دستگاه همت والا شده است تنگ زآن رو که گشته اند بسی کوچکان بزرگ
5 دنیا نه جای این همه عرض تجمل است این خانه بس محقر و، دستار خوان بزرگ
6 واعظ ز مال قدر کس افزون نمیشود زآنسان که کوهسار نگردد ز کان بزرگ