همین خرسندی ام بس گرچه از اهلی شیرازی غزل 1066

1 همین خرسندی ام بس گرچه دور از محفلش گردم که نام عاشقی چون بشنود من در دلش گردم

2 عجب بحریست عشق او که گر در خون شوم غرقه هنوز آن زهره ام نبود که گرد ساحلش گردم

3 ز شوق دست و تیغ او برقص آیم گه کشتن اگر آندولتم باشد که مرغ بسملش گردم

4 چو گل از غنچه آنمحمل نشین چونروی بنماید بهل ایساربان باری که گرد محملش گردم

5 من آن دیوانه ام اهلی که با مجنون چو بنشینم ز داغ عشق و سوز دل چراغ منزلش گردم