من خسته ایفلک کی دمی از از اهلی شیرازی غزل 963

1 من خسته ایفلک کی دمی از تو شاد گشتم چه مراد جستم از تو که نامراد گشتم

2 من زار را بمجنون مکن ایحکیم نسبت که بدرود و داغ حسرت من از او زیاد گشتم

3 بغبار خاک راهش نرسیدم ارچه عمری همه سو چو آب رفتم همه جا چو باد گشتم

4 دل من ز ششدر غم نشدش گشاد هرگز که چو کعبتین هر سو ز پی مراد گشتم

5 ز در بتان چو اهلی که مرا بسنگ راند؟ که بکوی نوغزالان سگ خانه زاد گشتم

6 گیرم به نا امیدی و جورش بسر برم با جور بخت و طعنه بدخواه چون کنم

7 اهلی مگو که از ذقنش دل نگاهدار من مست بیخودم حذر از چاه چون کنم