تشنه درد توام وز پی درمان از اهلی شیرازی غزل 1080

1 تشنه درد توام وز پی درمان نروم گر بمیرم بسر چشمه حیوان نروم

2 چه بهار و چه خزان بیخبرم از گل و خار زانکه بی روی تو هرگز بگلستان نروم

3 بسکه از غیر تو ای گل چو صبا خار خورم هیچگه سوی تو نایم که پریشان نروم

4 گر در آتش طلبد عشق توام شمع صفت کشتنی باشم اگر خرم و خندان نروم

5 بلبل مستم اگر بر سر خارم چه عجب خار در چشمم اگر بر سر پیکان نروم

6 بامید لب شیرین تو فرهاد صفت میکنم جانی و باشد که بحرمان نروم

7 غرقه در خون دلم پیش سگانش اهلی باشد آلوده ازین منزل پاکان نروم