من آن خاکم که در راه از امیرخسرو دهلوی غزل 1238

1 من آن خاکم که در راه وفا رو بر زمین دارم ز سودای بتان داغ غلامی بر جبین دارم

2 ز مردن غم ندارم، لیک روزی کز غمت میرم فراموشت شود از من به عالم غم، همین دارم

3 فدا کردیم در عشقت دل و دین و ز من مانده همین جانی که آن هم بهر روز واپسین دارم

4 مرا گویند کاندر وصل او خوش باش، چون باشم؟ که چون هجران شبان روزی بلایی در کمین دارم

5 بسی گفتند خسرو را دل از مهر بتان بر کن سخن نشنوده ام اکنون، نه دل دارم، نه دین دارم