منم ز مهر رخت روی کرده از خواجوی کرمانی غزل 495

1 منم ز مهر رخت روی کرده در دیوار چو سایه بر رهت افتاده زیر دیوار

2 ندیم و همدمم از صبح تا بشب ناله قرین و محرمم از شام تا سحر دیوار

3 ز بسکه روی بدیوار محنت آوردم جدا نمی‌شودم یکدم از نظر دیوار

4 کدام یار که او روی ما نگهدارد چو آب دیدهٔ گوهرفشان مگر دیوار

5 کسی که روی بدیوار غم نیاوردی کنون ز مهر تو آورد روی در دیوار

6 بسا که راه نشینان پای دیوارت کنند غرقه به خونابهٔ جگر دیوار

7 چو زیر بام تو آیند خستگان فراق به آب دیده بشویند سربسر دیوار

8 حدیث صورت خوبان چنین مکن خواجو که پیش صورت او صورتند بر دیوار