آنم که برد رشک بر امروز، از اثیر اخسیکتی رباعی 41

1 به بست کله سحابی بر آسمان کرم کزو گشاده نقاب است گلستان کرم

2 بجای نامه رسید آفتاب در منقار همای صبح سعادت ز آشیان کرم

1 وداع و فرقت احباب و یاد عهد شباب دیار عمر امیدم، خراب کرد خراب

2 ز یاد این، رخ زردم در آب گشت غریق ز داغ آن، دل ریشم بر آتش است کباب

1 هر آن کسوت که بر بالای نعمان الزمان زیبد بر دامن، ز دل باید ره جیب از روان زیبد

2 قبای روزگارش پروزی در آستین شاید ردای آفتابش ریشه ی در طیلسان زیبد