من که باشم که بر آن خاطر از حافظ شیرازی غزل 328

1 من که باشم که بر آن خاطر عاطر گذرم لطف‌ها می‌کنی ای خاک درت، تاج سرم

2 دلبرا بنده نوازیت که آموخت؟ بگو که من این ظن، به رقیبان تو هرگز نبرم

3 همتم بدرقه راه کن ای طایر قدس که دراز است ره مقصد و من نوسفرم

4 ای نسیم سحری بندگی من برسان که فراموش مکن وقت دعای سحرم

5 خُرَّم آن روز کز این مرحله بربندم بار و از سر کوی تو پرسند رفیقان خبرم

6 حافظا شاید اگر در طلب گوهر وصل دیده دریا کنم از اشک و در او غوطه خورم

7 پایه نظم بلند است و جهان گیر بگو تا کند پادشه بحر دهان پرگهرم