من که باشم که بر آن خاطر عاطر گذرم
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
1 من که باشم که بر آن خاطر عاطر گذرم لطف‌ها می‌کنی ای خاک درت، تاج سرم
2 دلبرا بنده نوازیت که آموخت؟ بگو که من این ظن، به رقیبان تو هرگز نبرم
3 همتم بدرقه راه کن ای طایر قدس که دراز است ره مقصد و من نوسفرم
4 ای نسیم سحری بندگی من برسان که فراموش مکن وقت دعای سحرم
5 خُرَّم آن روز کز این مرحله بربندم بار و از سر کوی تو پرسند رفیقان خبرم
6 حافظا شاید اگر در طلب گوهر وصل دیده دریا کنم از اشک و در او غوطه خورم
7 پایه نظم بلند است و جهان گیر بگو تا کند پادشه بحر دهان پرگهرم
معنی شعر:
از نتیجه نرسیدن خواسته ات آزرده و ناراحت، ناامید و مایوس شده ای. دوستان و اطرافیان به تو بی مهری می کنند. با توکل به خدا، مصمم و با همت باش تا به خواسته ات برسی. از رفتار و اعمال و اطرافیان و رقیبان آزرده و رنجیده مشو.و بدان موفقیت تو و دوستانت را شاده و زبان حسودان را کوتاه خواهد کرد، ان شاالله.