ای دل مکن انکار و از این از خواجوی کرمانی غزل 566

1 ای دل مکن انکار و از این کار میندیش ور زانکه در این کاری از انکار میندیش

2 در کام نهنگان شو و کامی بکف آور چون یار بدست آید از اغیار میندیش

3 با شوق حرم سرمکش از تیغ حرامی وز بادیه و وادی خونخوار میندیش

4 مارست غم عشقش و او گنج لطافت گنجت چو بدست اوفتد از مار میندیش

5 گر زانکه توئی نقطهٔ پرگار محبت از نقطه برون آی و ز پرگار میندیش

6 چون دست دهد پرتو انوار تجلی از نور مبرا شود و از نار میندیش

7 در عشق چو قربان شوی از کیش برون آی ور لاف انا الحق زنی از دار میندیش

8 گر جان طلبد یار دل یار بدست آر چون سر بشد از دست ز دستار میندیش

9 خواجو اگرت سر برود در سر این کار انکار مکن وز غم این کار میندیش