چنان زشتم، که ترسم چشم رحمت ننگرد سویم
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
1 چنان زشتم، که ترسم چشم رحمت ننگرد سویم مگر فردا کشد رنگ خجالت پرده بر رویم
2 اقامت چون توان کردن، چو آمد نوبت پیری؟ درین میدان قد خم گشته چوگانست و، من گویم!
3 چنان در بستر افتادگی بر خویش میبالم که تنگی میکند بر تن، لباس نقش پهلویم
4 ندانستم ز حیرت یار کی برخاست از مجلس؟ تپیدن‌های دل هرچند زد دستی به پهلویم!
5 چنان افشرده ذوق بردباری پا بدل واعظ که نتواند دگر از جای کندن حرف بدگویم
ادامه توضیحات شاعر