ز آفتاب مهر او از شاه نعمت‌الله ولی غزل 1009

1 ز آفتاب مهر او تابنده‌ام پادشاهی می‌کنم تا بنده‌ام

2 گر نوازد ور کشد فرمان اوست بنده‌ام در بندگی پاینده‌ام

3 بلبل مستم درین گلزار عشق گاه گریانم گهی در خنده‌ام

4 غیر نور او نبیند چشم من تا نظر بر روی او افکنده‌ام

5 جان و دل کردم نثار حضرتش از نثار این چنین شرمنده‌ام

6 مردهٔ دردم از آن دارم حیات کشتهٔ عشقم ازین دل زنده‌ام

7 سید خود را از آن جستم بسی عارفانه بندهٔ پاینده‌ام