شدم پیر بدین سان و تو هم خود نه جوانی از رودکی ابیات پراکنده 171

1 من موی خویش را نه از آن می کنم سیاه تا باز نوجوان شوم و نو کنم گناه

2 چون جامه‌ها به وقت مصیبت سیه کنند من موی از مصیبت پیری کنم سیاه

1 همه نیوشهٔ خواجه به نیکویی و به صلحست همه نیوشهٔ نادان به جنگ و فتنه و غوغاست

1 به تو بازگردد غم عاشقی نگارا، مکن این همه زشتیاد

1 هرکه نامخت ازگذشت روزگار نیز ناموزد ز هیچ آموزگار