نباشدم تن تنها، ز فوج دشمن از واعظ قزوینی غزل 454

1 نباشدم تن تنها، ز فوج دشمن باک شرار را نبود از هجوم خرمن باک

2 ملایمت ز گزند زمانه آزاد است ندارد آینه آب، از شکستن باک

3 خط از جمال خداداد، صرفه یی نبرد چراغ مهر ندارد ز باد دامن باک

4 نمیکشد دل روشن، کدورت از دنیا که چشم شعله ندارد ز دود گلخن باک

5 صف سپاه شهان را نه مانع اجلست خزان ندارد از خار بست گلشن باک

6 دلم ز وعظ تو پروا نمیکند واعظ بلی بلی نبود مرده را ز شیون باک!