من که با لعل تو فارغ ز می رنگینم
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
1 من که با لعل تو فارغ ز می رنگینم خون دل می‌خورم و درخور صد چندینم
2 دورم از دولت دیدار تو و نزدیک است که ببینم رخ مقصود و چنین می‌بینم
3 زآن چو نافه خوشم از همدمی خون جگر که نسیمی‌ست ز زلفت نفس مشکینم
4 پیش از آن دم که گریبان درم از غصّه چو گل دامن آن به که ز خود غنچه صفت برچینم
5 گرم پرسیِّ توام سوخت چه باشد ای دوست که زمانی ببری دردسر از بالینم
6 گر نباشد سبب اشعار خیالی که برد پیش آن خسرو خوبان سخن شیرینم
ادامه توضیحات شاعر