من که از دور ترا بینم و مدهوش از اهلی شیرازی غزل 989

1 من که از دور ترا بینم و مدهوش شوم کی بود طاقت آنم که هم آغوش شوم

2 گرچه ناز تو مرا جامه تن کرد قبا کشته ناز تو ایسرو قباپوش شوم

3 نالم از درد و زین ناله چو سودی نبود گریه زار کنم آخر و خاموش شوم

4 بسکه شیرینی گفتار تو هوشم بربود نشوم پند کسی گر همه تن گوش شوم

5 اینکه چون اهلی دلسوخته نالم زانست که مبادا ز ضمیر تو فراموش شوم

6 از مهر تو ای یوسف جان بهره ندارم گر پای حریفان نه بسودای تو بوسم

7 هرجا که غزالیست چو مجنون سر و چشمش از آرزوی نرگس شهلای تو بوسم

8 خواهم که شوی مست شکر خواب صبوحی در خواب مگر لعل شکر خای تو بوسم

9 من اهلی درویش تو ایشاه بتانم دستی که ببوسم به تمنای تو بوسم