تا خاک راه همت اهل صفا از خیالی بخارایی غزل 290

1 تا خاک راه همت اهل صفا شدم در دیده ها عزیزتر از توتیا شدم

2 من عندلیب گلشن قدسم ولی چه سود کز زلف تو مقیّد دام بلا شدم

3 گرچه شدم ز کعبه به بتخانه باک نیست روی تو بود قبلهٔ من هرکجا شدم

4 از دار و گیر رستهٔ بازار عاشقان سودم هیمن بس است که شهر آشنا شدم

5 تا پرده بر گرفت ز مهرِ رخت صبا مانند ذره رقص کنان در هوا شدم

6 تا در هوای قدّ توام جان و سر چو سرو بر باد رفت از همه آزاد تا شدم

7 از سر نهاده ام هوس تاج سلطنت ز آن دم که بر درت چو خیالی گدا شدم