ای من ز دو چشم نیم مستت از خواجوی کرمانی غزل 157

1 ای من ز دو چشم نیم مستت مست وز دست تو رفته عقل و دین از دست

2 بنشین که نسیم صبحدم برخاست برخیز که نوبت سحر بنشست

3 با روی تو رونق قمر گم شد وز لعل تو قیمت شکر بشکست

4 گوئی در فتنه و بلا بگشود نقاش ازل که نقش رویت بست

5 برداشت دل شکسته از من دل واندر سر زلف دلکشت پیوست

6 از لعل تو یکزمان شکیبم نیست بی باده کجا قرار گیرد مست

7 در عشق تو ز آب دیده خواجو را آخر بر هر کس آبروئی هست