بر در میخانه مست از شاه نعمت‌الله ولی غزل 1058

1 بر در میخانه مست افتاده ام سر به پای خم می بنهاده ام

2 در خرابات مغان مستانه باز خوش در میخانه را بگشاده ام

3 جانسپاری می کنم در راه عشق هرچه فرماید به جان استاده ام

4 در نظر روشن بود چون نور چشم آبروی اشک مردمزاده ام

5 دامن همت نیالودم به غیر پاک پاک است دامن سجاده ام

6 گوهر من باشد از دُر یتیم تا نپنداری که من بیجاده ام

7 بندهٔ سید شدم از جان و دل لاجرم از کائنات آزاده ام