از می عشق تو مست افتاده‌ام از عطار نیشابوری غزل 467

1 از می عشق تو مست افتاده‌ام بر درت چون خاک پست افتاده‌ام

2 مستیم را نیست هشیاری پدید کز نخستین روز مست افتاده‌ام

3 در خرابات خراب عاشقی عاشق و دردی‌پرست افتاده‌ام

4 توبه من چون بود هرگز درست کز ملامت در شکست افتاده‌ام

5 نیستی من ز هستی من است نیستم زیرا که هست افتاده‌ام

6 می‌تپم چون ماهیی دانی چرا زانکه از دریا به شست افتاده‌ام

7 بی خودم کن ساقیا بگشای دست زانکه در خود پای بست افتاده‌ام

8 دست دور از روی چون ماهت که من دورم از رویت ز دست افتاده‌ام

9 این زمان عطار و یک نصفی شراب کز زمان در نصف شست افتاده‌ام