1 غرق خونم که ازین بحر کناری گیرم سر بصحرا نهم و دامن خاری گیرم

2 چند باشند جوانان بکنار از من پیر وقت آنست که من نیز کناری گیرم

3 بسکه در کنج غمم چهره خزانی شده است شرم دارم که ره باغ و بهاری گیرم

4 مگسی بی پر و بالم چه پرم گرد همای در خور بال و پر خویش شکاری گیرم

5 بیقرارم من از آن شمع چو پروانه ولی تا نسوزم نگذارد که قراری گیرم

6 گر سگ خود شمرد آن بت ترسا بچه ام کافرم گر دو جهان را بشماری گیرم

7 اهلی آن به که چو بلبل نکنم ناله عشق چند خود را بزبان عاشق زاری گیرم