ز اشک همچو شفق بیتو غرق از اهلی شیرازی غزل 1081

1 ز اشک همچو شفق بیتو غرق خون شده ام شکسته تر ز هلالم ببین که چون شده ام

2 تو خواستی جگرم پاره پاره لاله صفت بهر صفت که تو میخواستی کنون شده ام

3 مرا بحلقه مستان زنده دل ره نیست که من ز دایره زندگی برون شده ام

4 برون فتاده چو پروانه ام ز صحبت شمع ز بسکه سوخته از آتش درون شده ام

5 چو سبزه خشک شدم راز دل نگفتم هیچ اگرچه جمله زبانم عجب زبون شده ام

6 دلم ز گریه خون گرچه سوختم باری شکفته تر ز گل اشک لاله گون شده ام

7 مرا به گلشن وصل تو جای بایستی به گلخن از ستم بخت واژگون شده ام

8 مگو که کوهکنم از ستمکشی اهلی که من ز بار ستم کوه بیستون شده ام