من تنگدل و تو تنگ خوئی از اثیر اخسیکتی غزل 161

1 من تنگدل و تو تنگ خوئی من خوب سخن، تو خوبروئی

2 با من بکن آن که لطف یزدان با روی تو کرد، از نکوئی

3 برتنگ دلی من به بخشای کز، دل همه گرد غم بشوئی

4 آخر بکنار من رسی باز چون گرد همه اثیر پوئی