می‌سوزم از فراقت روی از از حافظ شیرازی غزل 384

1 می‌سوزم از فراقت روی از جفا بگردان هجران بلای ما شد یا رب بلا بگردان

2 مه جلوه می‌نماید بر سبز خنگ گردون تا او به سر درآید بر رخش پا بگردان

3 مرغول را برافشان یعنی به رغم سنبل گرد چمن بخوری همچون صبا بگردان

4 یغمای عقل و دین را بیرون خرام سرمست در سر کلاه بشکن در بر قبا بگردان

5 ای نور چشم مستان در عین انتظارم چنگ حزین و جامی بنواز یا بگردان

6 دوران همی‌نویسد بر عارضش خطی خوش یا رب نوشته بد از یار ما بگردان

7 حافظ ز خوبرویان بختت جز این قدر نیست گر نیستت رضایی حکم قضا بگردان